Lyrikkspalten.

Lyrikkspalten. LYRIKKSPALTEN m IJri En Lyrisk stafett I denne lyriske stafetten vil vi at kolleger skal dele stemninger, tanker og assosiasjoner rundt et dikt som har betydd noe for dem, enten i arbeidet eller i livet ellers. Den som skriver får i oppdrag å utfordre en ette1følger. Slik kan mange kolleger få anledning til å ytre seg i ° ly1ikkspalten. Velkommen og lykke til! Tove Rutle -lagleder Unni Bilsbak utfordra meg til å bidra til denne spalta, og den utfordringa tek eg imot. Sjølv om eg er ein ivrig lesar, vert det mindre av den poetiske delen av litteraturen. Dikt som passar for meg, skal eg likevel finna. Det er vel med dikt som med anna at det som passar vil kunna variera med tid, alder og røynsle. Vers som for meg alltid vil passa, vil vera om fjella som eg er så glad i. Eg vel likevel å opna med det diktet som i ei årrekke har vore oppslått på kjøkenveggen, sjølv om det er samme for.fattaren som Unni hadde. Han tåler det, den diktaren. Kvifor så dette? Tja, det er vel fordi eg synes det er ein god leveregel og det gir meg og minner om oppvekst og levemåte i min barndom. skar det brått eit spennande dyrespor Gjer ein annan mann ei beine. tvers over løypa Han kom or fjellet, skulle heim, måtte du følgja med dirrande lår Fekk føring ifrå Osa ut i mjuk laussnø kjende du varm pust ut til Øydvinsto'. oppunder nasen Og han var raust mens du venta og baud betal. framføre holet? var 'kje fal: Men Osamannen degEg vil betala; vil eg følgja, Jarle eg kan ikkje nå deg me skal forsiktig rista snøen med ei beina att. av unge tre So gjer ein annan mann følgja utydelege spor ei beine då, som kryssar løypa sa Osamannen eg går ikkje ifrå deg og skauv ifrå. om så alle dei Bjørn Egil'ane som i verda er Apropos oppvekst, eg tar fyk krafsande forbi. og med eit dikt av min tidlegare sambygding, diktaren og kåsøren Ingvar Moe. Inspirasjonen til dette fekk han frå ei resultatnotis etter eit barneskirenn der Jarle vart nr. 59 og sist med doble tida av vinnaren Bjørn Egil. Nummer 59 kjære Jarle! tykte du så synd i snøtunge smågraner langs løypa lurte du deg til å banka av dei med skistaven når det ikkje skreik einkvan bakom deg smilte du litt kvar gong ei til rista på akslene og rette seg opp? Så kan eg på slutten av eit arbeidsliv håpa at eg i forhold til pasientar og kunnskap har prøvd følgja Bjørn Egil sitt døme, men fundera på om eg elles har tatt følgje med Jarle i passeleg mengde. Eg vil utfordra min kollega tvers over gata, Bernt Daltveit. Han har eg kjent i 32 år og me hadde 6g same arbeidsplass i nokre år. Ein veldig god og nøyaktig klinikar. Han er 6g ein god historieforteljar, og har nok 6g dikt på lager. Med helsing Reidar Berge, kommunelege Il, Voss UTPOSTEN NR .3 • 2009